Ik was net de school binnen gelopen met Marcs broer om naar een toneelstuk van groep 4 te kijken. Ze zaten al klaar in de gemeenschapsruimte. Juf met de gitaar op de stoel voorin. De kinderen links en rechts van haar op houten banken met verwachtingsvolle snuitjes. Marc zag ons binnenkomen en zwaaide enthousiast. Altijd fijn als je welkom bent.
‘We hebben tijd om nog even te oefenen’, zei juf en enthousiast begon ze de akkoorden aan te slaan. Toen begonnen ze het volgende lied van Trinity te zingen:
‘Ik wens jou een dak boven je hoofd,
Dat je huis een thuis mag zijn, je tafel vol met brood
Dat je rustig slapen kunt, de hele nacht
Dat de liefde van je leven op je wacht’
Kippenvel en ik moest mijn best doen om niet hartstochtelijk te gaan huilen. Wat een hoop en vertrouwen gingen er uit van die woorden en hoe raakten die verscheidenheid aan kinderstemmetjes een kern waar het om draait.
Kon iets in ons maar altijd blijven zoals deze kinderen zodat we te midden van alle ellende die we om ons heen zien, blijven hopen, blijven vertrouwen.
Bedankt groep 4, dit had ik even nodig.
Luister hier naar het lied: Ik Wens Jou
Skriuwe Bliuwe 