Kleumend staan we met zijn allen op het schoolplein. Donkere wolken boven ons, grijze stenen onder ons, maar verder een en al oranje. De kleutertjes, met hun gekleurde kuifjes, staan er wat verdwaasd bij. Ik neem aan dat de juf hun de afgelopen dagen uitgebreid heeft uitgelegd wat er vandaag staat te gebeuren, maar aan hun verschrikte gezichtjes te zien gaat het allemaal hun oranje petje te boven. Ook ik vind het allemaal erg overweldigend. Het zal wel door al die jaren in Papua zijn gekomen, maar ik snap de hele Koningsdag traditie niet.
Zou ik de enige zijn die zich zo voelt? vraag ik me af nu ik hier tussen andere ouders sta te blauwbekken van de kou. Graag had ik me aan deze toestand onttrokken, ware het niet dat ik over een kwartiertje wordt verwacht in Marcs klas. In een vlaag van verstandsverbijstering heb ik me een aantal dagen geleden opgegeven als hulp bij het koningsontbijt. Dus zit er nu niets anders op dan met kromme tenen het vlag hijsen te doorstaan en het Wilhelmus mee te zingen, dat acappella toch wel erg droevig klinkt, zo op het grote plein. En als we aan het einde ook nog de regels “de tirannie verdrijven, die ons hart doorwondt” zingen, zit de begrafenis stemming er helemaal goed in. Wat een verademing is dan ook de kleuterjuf die de hele boel opfleurt in haar oranje tenue en dito kroontje. Op een stoel staat ze parmantig het hele zootje ongeregeld aan te sturen. En eerlijk is eerlijk, het werkt aanstekelijk. Als dan ook nog uit de krakende speakers loeihard het koningslied begint te spelen, wordt zelfs ik een beetje enthousiast. Kinderen huppelen, ouders wiegen mee en de leerkrachten staan met serieuze gezichten de danspasjes uit te voeren. Ik heb geen idee wat dit te maken heeft met de verjaardag van de koning, maar vrolijk is het wel.
Neuriënd loop ik naar binnen met de uitgelaten kinderen. Opgelucht dat het hele ritueel achter de rug is en dat het me eigenlijk wel meegevallen is. Op naar het ontbijt.
Ik weet niet goed wat ik ervan verwacht had, maar dit zeker niet. Bruin brood ligt op het bureau van de juf met daarnaast potten verantwoord beleg. En om het gezonde plaatje helemaal af te maken, komkommers en appels. Ik weet het, je mag een gegeven paard niet in de bek kijken, maar graag zou ik degene willen ontmoeten die de samenstelling van dit ontbijt bedacht heeft. Blijkbaar ben ik niet de enige met een aversie tegen Koningsdag. Met enige tegenzin neem ik een hapje van de volkoren cracker met smeerkaas en met de droge kruimels, slik ik ook mijn teleurstelling weg. Ik had toch op zijn minst gehoopt op een slagroomsoesje met een oranje suikerlaagje.
Gelukkig is het verjaardagsfeest van de koning niet alleen maar komkommer en kwel, want waar zijn we net geweest? De kleedjesmarkt en dat was warempel supergezellig. Het zonnetje scheen, de mensen waren uitgelaten en onze Marc vond genoeg troep om te kopen. En tot slot zijn we nog even langs de HEMA gegaan om twee dozen oranje tompoezen te kopen. Want die hadden we nog tegoed.
Fijne Koningsdag!
Skriuwe Bliuwe 