Al dagenlang ben ik bezig om mijn verhaal over onze tijd in Papua te herlezen. Ik heb het een paar maanden weggelegd en nu ben ik vol frisse moed begonnen met het opnieuw formuleren van zinnen en het corrigeren van spellingfouten. Het is een precies werkje en af en toe zinkt de moed mij in de schoenen. Waar ben ik aan begonnen? Binnenkort willen we het in boekvorm uitgeven en het is best een persoonlijk verhaal. Ik heb geen idee hoe erop gereageerd zal worden. Zullen mensen het boek eigenlijk wel willen lezen?
Het is inmiddels bijna vier jaar geleden dat we terugkwamen uit Indonesië. Een van de leuke herinneringen die ik daar nog van heb, is het uitpakken van de dozen die jaren bij Mem op zolder hadden gestaan. Idealistisch als we waren hadden we alleen maar zeven koffers en wat handbagage meegenomen naar het verre Azië. De rest hadden we verkocht, weggegooid of opgeslagen bij Mem. Ik zou het iedereen kunnen aanraden. Misschien niet het verhuizen van je hele gezin naar de andere kant van de wereld, maar wel het wegstoppen van spulletjes voor tien jaar. Al was het alleen al voor het verrassingseffect.
April 2020.
Nadat we twee weken hadden mogen bivakkeren in het mooi ingerichte vakantiehuisje van mijn oom en tante, werd het tijd om na te denken over hoe nu verder. We waren halsoverkop teruggekomen vanuit Papua, door de dreiging van Corona en alles wat daarbij kwam kijken. Veel hadden we niet mee kunnen nemen, dus wilden we een inventarisatie maken wat er zoal nog op de zolder van Mem lag. In de jaren daarvoor, tijdens ons verlof, hadden we regelmatig bij Mem gelogeerd en de dozen zien staan. Maar ik had nooit echt uitgebreid de tijd genomen om er weer in te kijken. Wel waren mijn gedachten regelmatig teruggegaan naar de inhoud, zeker als heimwee weer toesloeg. De dozen staarden me hoopvol aan. Waar moest ik beginnen? Voorzichtig opende ik de eerste. Mappen vol met rekeningafschriften en paperassen van de notaris. Dan maar de tweede doos en opnieuw moest ik een gevoel van teleurstelling wegslikken toen ik de tientallen kaartjes en andere troepjes zag. Serieus? Had ik dit al die jaren opgeborgen op zolder? Een doos vol met vergeten knikkers lag op de volgende doos die vol was gepropt met oude foto’s die niet in de albums hadden gepast die eronder lagen. Voor een tijdje werd ik opgeslokt met het bekijken van de kiekjes. Tien jaren hadden de foto’s hier onveranderd gelegen terwijl de jaren voorbij waren gevlogen in Papua. De kleintjes van toen waren nu pubers, volwassen kinderen. Zoveel was er gebeurd. Resoluut stopte ik de deksel op de doos. Genoeg. Toch nog een laatste doos. Ik tilde de deksel op en daar lagen tientallen cd’s kriskras door elkaar heen. Muziek die ik had willen vasthouden in een tijdperk voor Spotify.
Melancholisch pakte ik ze een voor een op. Ineens hield ik een hele bijzondere cd in mijn hand. Mijn eigen cd met zelf gecomponeerde liedjes. Deze eigengemaakte nummers had ik in het jaar voordat we naar Engeland vertrokken opgenomen. Wat had ik van dat proces genoten. Maar toen de cd was gedrukt waren we inmiddels verhuisd naar Gloucester en had ik er niet veel aandacht aan geschonken. Ook de cd van Leatherhouse Roots kwam tevoorschijn. Ons bandje waar ik jarenlang muziek mee maakte samen met broer Jacob, Marcel en twee andere jongens. Herinneringen stroomden vanzelf binnen. Vol met dromen waren we geweest, maar die dromen leken nu gereduceerd tot een vergeten cd op zolder. Mem, die mij riep voor het eten, haalde mij uit mijn gedachten en ik legde de doos weer terug, maar niet voordat ik de beide cd’s eruit had gehaald. Deze zouden een mooi plekje krijgen in ons nieuwe huis.Nu ik dit opschrijf, staan ze trots in mijn boekenkast. Wat ben ik blij dat ik ze toen in de doos op zolder heb bewaard. Terwijl ze statisch al die jaren waren weggeborgen, was mijn leven in een achtbaan gekomen. Was er zoveel gebeurd dat ik er een boek over heb geschreven. Ik koester ze en ze lijken me aan te moedigen.
Volhouden nu, voordat je het weet, staat het boek “Mijn liefste”
hier ook te pronken.
——————————————————————————————-
Skriuwe Bliuwe 